ماجرای ازدواج علی نصیریان و همسرش +عکس قدیم و فیلم ها -آکا

همچنین در سال ۸۴ به عنوان چهره برگزیده فرهنگستان هنر در جشن نام آوران فرهنگستان های کشورمان برگزیده شد و در همین سال موفق به دریافت نشان درجه ی یک فرهنگ و هنر شد.

۱۳۱۳
در میدان شاهپور، کوچه مهدی خان و در خانواده ای متوسط به دنیا آمد. خودش جایی گفته که فقر خانواده، بیماری و بعد هم بیکاری در کودکی او یک جور تلخی به نگاهش به دنیا داده که هرگز از ذهنش بیرون نمی رود.

۱۳۲۰
در سال اشغال ایران توسط متفقین، به دبستان ایمان رفت که پشت بازارچه قوام الدوله و بخشی از باغ معیرالممالک بود. در این مسیر هر روزه از میانبازارچه، شاهد، نمایش های سیاه بازی بود.
۱۳۲۶
به دبیرستان پیرنیا در چهارراه گمرک رفت. در آنجا با جمشید لایق، اسماعیل داورفر و مهدی فتحی همکلاسی شد. یک بار در مصاحبه ای گفته بود هنوز هم خودش را همکلاسی آنها می داند.

۱۳۲۸
گروه دوستان یک گروه تئاتر تشکیل می دهند و یک نمایش کمدی روحوضی را در مدرسه اجرا می کنند. آنها تمرین هایشان را بعدازظهرها در محوطه جلوی کاخ دادگستری میدان ارگ انجام می دادند.

۱۳۲۹
همزمان با درس دبیرستان، در کلاس «جامعه باربد» در خیابان لاله زار هم اسم می نویسد. این کلاس را اسماعیل مهرتاش در سال ۱۳۰۵ راه انداخته بود و در آن موسیقی، تئاتر و ادبیات درس می داد.

۱۳۳۰
کتاب «هنر تئاتر» را خواند. این کتاب که اولین کتاب آموزشی تئاتر در ایران بود، تصمیم نصریان را نهایی کرد. او در کلاس تئاتر سعدی که همسر نوشین آن را اداره می کرد هم شرکت می کرد.
۱۳۳۲
بعد از کودتای ۲۸ مرداد، تئاتر سعدی بسته شد. نصیریان به «هنرستان هنرپیشگی» رفت، جایی که طبق الگوی درسی کنسرواتوار هنرهای دراماتیک پاریس ساخته شده بود. نصریان در دوره ۳ ساله این مدرسه همدرس فهیمه راستکار، بیژن مفید، جعفر والی و عباس جوانمرد بود.

۱۳۳۵
اولین نمایشنامه زندگی اش را نوشت. «افعی طلایی» که با الهام از قصه «داش آکل» نوشته شده بود را خودش هم سال بعد روی صحنه برد و کارگردانی کرد. در همین سال در اداره هنرهای دراماتیک وزارت فرهنگ استخدام می شود.

۱۳۳۶
فهیمه راستکار، او را با شاهین سرکیسیان آشنا می کند؛ یکی دیگر از نقاط عطف زندگی اش. او با سرکیسیان، «زندگی من در هنر» استانیسلاوسکی را صفحه به صفحه می خوانند و طبق آن تمرین می کنند. در همین سال ازدواج می کند.

۱۳۳۹
تلویزیون، از اداره هنرهای دراماتیک وزارت فرهنگ، برای نمایش های زنده تلویزیونی دعوت می کند. سرپرست یکی از شش گروه تئاتری که این اداره به تلویزیون معرفی می کند، نصیریان است. در سال های بعد او و تیمش ۵۰ تئاتر تلویزیونی بازی می کنند. در همین سال برای اجرای تئاتر به پاریس دعوت می شود.

۱۳۴۷
با بازی در نقش مش اسلام فیلم «گاو» (داریوش مهرجویی) به سینما وارد می شود. همچنان فعالیت های تئاتری را ادامه می دهد.

۱۳۵۵
به ریاست اداره تئاتر وزارت فرهنگ منصوب می شود. در این سمت تلاش می کند تاب رای حقوق وبازیگران تئاتر، معادل سازی لیسانس و فوق لیسانس و دکترا انجام شود. بعد از یکدوره دعوای حقوقی، بالاخره موفق می شود.

۱۳۵۷
بعد از یک سلسله اعتراض هایش به توقیف فیلم ها و تئاترها در زمان پهلوی، نصیریان از ریاست اداره تئاتر برکنار می شود.
۱۳۵۹
در اولین پروژه تلویزیونی بزرگ بعد از انقلاب، یعنی سریال «هزار دستان» بازی می کند. تا قبل از انقلاب فقط در هفت فیلم سینمایی بازی کرده بود که همگی به «موج نو» و روشنفکرانه معروف بودند. از این سال اما حضور جدی در سینما را دنبال می کند. ۲۲ فیلم در سال های بعد از انقلاب.

۱۳۶۲
نقش قاضی شارح را در سریال «سربداران» بازی می کند، نقشی که بین تمام نقش هایش تا آن تاریخ، منحصر به فرد است.
۱۳۷۲
با دعوت مجامع جهانی به تئاتر برمی گردد و نمایش «بلبل سرگشته»اش را در آمریکا، کانادا و آلمان به روی صحنه می برد.

۱۳۷۸
در یکی از پرکارترین سال های زندگی، ۹ تئاتر تلویزیونی، سه سریال، یک فیلم سینمایی و یک تئاتر صحنه ای را بازی می کند. تئاتر «سلطان و سیاه» در تالار سنگلج رکورد فروش تئاتر را می شکند.

۱۳۸۱
در اولین دوره انتخاب چهره های ماندگار، به عنوان چهره ماندگار عرصه هنر معرفی می شود.

۱۳۸۴
نشان درجه یک فرهنگ و هنر را می گیرد.

۱۳۸۶
یکی دیگر از شاهکارهایش را در سریال «میوه ممنوعه» رو می کند.

۱۳۹۰
با اینکه به او گفته اند بازی در فیلم «شکارچی شنبه» ممکن است ویزای آمریکایش را باطل کند (او هر سال برای دیدن پسرش به ایالات متحده سفر می کرد) اما او بازی در این فیلم را قبول می کند و این کار خود را «ذخیره ای برای آخرت» می نامد.